Nam ista vestra: Si gravis, brevis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Duo Reges: constructio interrete. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quis Aristidem non mortuum diligit? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Tubulo putas dicere?: Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.
Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sed quod proximum fuit non vidit. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo
editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et
Quare?

Ita fit illa conclusio non solum vera, sed ita perspicua, ut
dialectici ne rationem quidem reddi putent oportere: si
illud, hoc;

Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Age, inquies, ista parva sunt. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.