Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quae tandem ista ratio est? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Duo Reges: constructio interrete. Murenam te accusante defenderem. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Primum quid tu dicis breve?
Quae duo sunt, unum facit.

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.
Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.
Non risu potius quam oratione eiciendum?

Bork: Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Sed videbimus.: Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Bork: Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?
Bork: Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Ego vero isti, inquam, permitto. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Sed ut proprius ad ea, Cato, accedam, quae a te dicta sunt,
pressius agamus eaque, quae modo dixisti, cum iis
conferamus, quae tuis antepono.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse
summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Ex quo intellegi debet homini id esse in bonis ultimum, secundum naturam vivere, quod ita interpretemur: vivere ex hominis natura undique perfecta et nihil requirente.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Hoc non est positum in nostra actione. Minime vero, inquit ille, consentit. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? An hoc usque quaque, aliter in vita?